Türk Borçlar Kanununda hizmet sözleşmesine ilişkin hükümler, altıncı bölümde hizmet sözleşmeleri başlığı altında, 393. ve 496. maddeler arasında yer almaktadır.

Kanunda genel hizmet sözleşmesi, pazarlamacılık sözleşmesi ve evde hizmet sözleşmesi olmak üzere 3 farklı hizmet sözleşmesine yer verilmiştir. TBK madde 393 kapsamında hizmet sözleşmesi işçinin işverene bağımlı olarak belirli veya belirli olmayan süreyle iş görmeyi ve işverenin de zamana veya yapılan işe göre ücret ödemeyi üstlendiği sözleşmedir.

Günümüzde ekonominin büyümesi ve iş imkanlarının artması sebebiyle hizmet sözleşmesi çerçevesinde çalışan işçi sayısında da büyük bir artış yaşanmaktadır. Her geçen gün yeni hizmet sözleşmesi yapılmakta veya mevcut hizmet sözleşmeleri sona erdirilmektedir. Sözleşme özgürlüğü çerçevesinde hazırlanan hizmet sözleşmesinin yapılması kadar var olan sözleşmenin sona erdirilmesi ve sona erdirdikten sonra tarafların hak ve borçları da önem kazanmaktadır. Sürekli bir borç ilişkisi doğuran hizmet sözleşmesi, farklı şekillerde sona ermektedir. Bu sona erme hallerinden en kapsamlısı dolayısıyla en önemlilerinden bir tanesi de fesihtir. Tarafların her birine bu hakkın verilmesi hasebiyle fesih hakkı büyük önem arz etmektedir.

Çalışmamızın birinci bölümünde fesih hakkının kullanılması başlığı adı altında fesih hakkının tanımı yapılmış fesih hakkı incelenmiş, fesih hakkının tarafları, fesih hakkının nasıl ve hangi şekilde kullanılması gerektiği, fesih ihbar süreleri ve fesih ihbarının hüküm doğurma anı incelenmiştir. Çalışmamızın ikinci bölümünde ise fesih hakkının kullanılmasının hukuki sonuçları usule uygun olarak yapılıp yapılmamasına göre değişkenlik arz ettiğinden dolayı bu haller üzerinde ayrı ayrı durularak çalışma sonlandırılmıştır.

Av. Muhammed TOPAL